Warning: sizeof(): Parameter must be an array or an object that implements Countable in /usr/www/users/noxazq/code.php on line 652
Gezondheidstoestand geheim houden voor werkgever en collega's : 30 reacties (1/2) [Werk]

Gezondheidstoestand geheim houden voor werkgever en collega's

13/10/22 12:18
Ik zit hier al een tijdje over na te denken omdat ik het 'ne moeilijke' vind.
In 2019 werd er een hersentumor vastgesteld bij mij en deze werd succesvol verwijderd. De gevolgen zijn sindsdien wel dat ik een NAH-patiënt ben (eigenaar van een Niet Aangeboren Hersenletsel).
Dit zorgt voor verschillende gezondheidsklachten die het (werk)leven een beetje lastiger en minder leefbaar maken voor mij.
Omdat ik in het verleden al eens zonder reden ben ontslagen geweest, maar mijn werkgever wel op de hoogte was van mijn gezondheidstoestand, heb ik sindsdien besloten om dit altijd voor mezelf te houden. Gewoon omdat ik geen vertrouwen meer heb in werkgevers op dat gebied.

Omdat mijn job (aan het onthaal in de bibliotheek) vaak heel hectisch en stressvol is, ervaar ik ook dat ik constant op mijn limieten zit. Mijn spraak gaat vaak wat achteruit, ik ben echt uitgeput na enkele uren aan het onthaal en ervaar ik heel vaak hoofdpijn die er voor zorgt dat de dag erop zit voor mij. Dit ondanks dat ik maar part-time werk maar dit wel combineer met mijn illustratiewerk.

Door al die klachten en moeilijkheden wou ik soms zo hard dat ik er over kon praten met collega's en dat ze misschien ook een beetje begrip konden opbrengen voor sommige dingen. Maar ik vertrouw gewoon niemand en ik weet dat als ik het vertel aan de verkeerde collega, dat het niet lang zal duren vooraleer iedereen het weet. En ik weet dat een werkgever je wettelijk gezien niet mag ontslagen op basis van je gezondheidstoestand ... maar ze doen het toch hoor.

Mijn doel sinds kort is om gewoon mijn best te doen om hulpmiddelen/trucjes te vinden die mijn stress wat kunnen reduceren, zodat het me minder snel leegzuigt en voor hoofdpijnen gaat zorgen. Voorlopig blijf ik het ook gewoon geheim houden.
Een uitkering vragen naast mijn parttime werk is geen optie voor mij omdat ik nog steeds met het volle hart in bijberoep illustreer. En dit wil ik absoluut nooit kwijt.

Ik vroeg me af wat jullie idee hierover is?
Het is zo vreselijk moeilijk om er niet voor uit te kunnen komen wat er is gebeurd in 2019. Ik heb b.v. gisteren nog een verlofdag moeten inzetten omdat de raadpleging van mijn controlescan verzet was en ik mocht geen ziektedag hiervoor inzetten. (Heb toen ook niet over een controlescan gepraat, maar een 'doktersafspraak';) Collega's vragen de volgende dag dan ook gewoon: 'hey, genoten van uw dagje verlof?' En dat is heel lief van hun om dat te vragen, maar het voelt gewoon zo fout om dit geheim te moeten houden ...
13/10/22 12:44
Hebt ge geen vertrouwenspersoon op uw werk? Bij ons hebben we zo iemand intern, maar er is ook een externe die je kan contacteren. Ik dacht dat dan via securex of iets dergelijk loopt.

Elke werkgever moet beschikken over een preventieadviseur psychosociale aspecten.

Hij maakt deel uit van hetzij de interne dienst voor preventie en bescherming op het werk van de onderneming, hetzij de externe dienst waarbij de onderneming is aangesloten.

Hij is een expert die een adviesbevoegdheid heeft ten aanzien van de werkgever en de werknemers.


In ieder geval, het voor uzelf houden lijkt me op lange termijn niet haalbaar.
13/10/22 13:02
quote door

Hebt ge geen vertrouwenspersoon op uw werk? Bij ons hebben we zo iemand intern, maar er is ook een externe die je kan contacteren. Ik dacht dat dan via securex of iets dergelijk loopt.

Elke werkgever moet beschikken over een preventieadviseur psychosociale aspecten.

Hij maakt deel uit van hetzij de interne dienst voor preventie en bescherming op het werk van de onderneming, hetzij de externe dienst waarbij de onderneming is aangesloten.

Hij is een expert die een adviesbevoegdheid heeft ten aanzien van de werkgever en de werknemers.


In ieder geval, het voor uzelf houden lijkt me op lange termijn niet haalbaar.



Das misschien geen slecht idee! :) Weet niet hoe dat juist in zijn werking gaat gaan, maar ik weet wel dat wij zo'n vertrouwenspersoon hebben.
En zoals je zegt ... op de lange termijn is het gewoon niet houdbaar om het geheim te houden.
13/10/22 13:23
Redelijke aanpassingen kan je aanvragen, echter moet je dan natuurlijk wel je werkgever op de hoogte brengen...
Je kan dit idd eens bespreken extern, je werkt bij een bib dus gemeentelijk/stedelijke werkgever? Die moeten ergens wel een contract hebben met een externe preventieadviseur.

Voor meer info: https://www.unia.be/nl/publicaties-statistieken/publicaties/brochure-aan-het-werk-met-een-handicap-qr
of indien je aangesloten bent bij een vakbond, zou die je ook verder moeten kunnen helpen :)
13/10/22 13:29
Normaal gezien moet de vertrouwenspersoon vermeld staan in het arbeidsreglement OF er moet vermeld staan waar ge kunt opzoeken wie dat is (bvb op het intranet, op het prikbord in de keuken, ...), denk ik?

Algemeen raad ik aan om open te zijn over uw medische zaken, maar daarom niet per se tegen al uw collega's. Eerder tegen uw leidinggevende zodat er van daaruit rekening kan mee gehouden worden. Dat ze dat op uw vorige job niet deden, zegt vooral iets over die werkomgeving.

En specifiek: ge kunt bij uw consultatie om een doktersattest vragen en dan moet je geen verlof nemen! Want das geen fijne besteding van verlof.
13/10/22 14:20
Is uw huidige werkgever (semi-)overheid? Die zijn over het algemeen flexibeler dan de privé in zo'n zaken.
13/10/22 14:20
quote door

Redelijke aanpassingen kan je aanvragen, echter moet je dan natuurlijk wel je werkgever op de hoogte brengen...
Je kan dit idd eens bespreken extern, je werkt bij een bib dus gemeentelijk/stedelijke werkgever? Die moeten ergens wel een contract hebben met een externe preventieadviseur.

Voor meer info: https://www.unia.be/nl/publicaties-statistieken/publicaties/brochure-aan-het-werk-met-een-handicap-qr
of indien je aangesloten bent bij een vakbond, zou die je ook verder moeten kunnen helpen :)


Merci voor de info!
Ik vraag me enkel af of hier voor uit komen toch niet onvermijdelijk tot ontslag zal leiden? Ik ben uiteindelijk aangenomen geweest om mee te draaien in de dienstverlening (het zwaarste deel van de job) en liefst nog zo vaak mogelijk. Als ik er nu voor uit kom dat ik bepaalde beperkingen heb ... dan zie ik niet goed in waarom ze me nog zouden willen houden? Maar misschien zie ik het dan TE wit/zwart?
13/10/22 14:23
quote door

Normaal gezien moet de vertrouwenspersoon vermeld staan in het arbeidsreglement OF er moet vermeld staan waar ge kunt opzoeken wie dat is (bvb op het intranet, op het prikbord in de keuken, ...), denk ik?

Algemeen raad ik aan om open te zijn over uw medische zaken, maar daarom niet per se tegen al uw collega's. Eerder tegen uw leidinggevende zodat er van daaruit rekening kan mee gehouden worden. Dat ze dat op uw vorige job niet deden, zegt vooral iets over die werkomgeving.

En specifiek: ge kunt bij uw consultatie om een doktersattest vragen en dan moet je geen verlof nemen! Want das geen fijne besteding van verlof.


Ja klopt, via ons intranet kan ik wel contact zoeken met een vertrouwenspersoon.
En ik heb nog getwijfeld om een doktersattest van het ziekenhuis alsnog mee te brengen, maar die is ondertekend door 'Neurochirurg Weyns' wat eigenlijk al wat verklapt wat er aan de hand is ...
Tis ne moeilijke, maar ik voel steeds meer de drang om er voor uit te komen. Want ik belieg mezelf en anderen op het werk. En vooral dat eerste steekt voor mij.
13/10/22 14:26
quote door

Is uw huidige werkgever (semi-)overheid? Die zijn over het algemeen flexibeler dan de privé in zo'n zaken.


Ik werk voor een gemeente, dus ik denk dat dat wel iets of wat meer aanleunt daarbij ja ... maar ik heb er echt geen vertrouwen in en het is nu ook echt niet de moment om ontslagen te worden, want we hebben net een huis gekocht.
Langs de andere kant wil ik ook niet meer ergens werken waar ik mezelf niet kan zijn en dan bedoel ik ook de mindere zaken aan mezelf...
13/10/22 14:37
Hoe lang werk je daar al?

Door het afschaffen van de "proefperiode" kunnen werkgevers u tot 6 maanden na indiensttreding zonder reden ontslagen (en iedereen maar juichen toen die proefperiode werd afgeschaft haha, in de praktijk heeft elk contract nu gewoon een impliciete proefperiode van 6 maand). Vanaf 6 maanden anciënniteit moet er een deftige aantoonbare reden gegeven worden in geval van controle (slechte evaluaties, of andere zaken waaruit aangetoond kan worden dat er "iets" scheelt). Niet iedere werkgever weet dat natuurlijk, dus soms zullen ze u na die 6 maanden ook nog zonder deftige reden ontslagen. Maar semi-overheid zou dat wel moeten weten, gok ik (al weet ge nooit).

Nu, regelmatig afwezig zijn van het werk is ook een "deftige reden" tot ontslag. Iedereen zegt altijd dat je niemand mag ontslagen voor medische redenen, en dat is ook zo, maar ge kunt er als werkgever wel een draai aan geven als "door de veelvuldige afwezigheden werd de goede werking van de dienst verstoord" en dan is dat (helaas) een "deftige" reden voor ontslag. Idem waarschijnlijk voor de verhoogde stress en andere problemen waar je door uw ex-tumor mee kampt :/

Dus mja, moeilijke situatie wel...
13/10/22 14:41
Maar alee, ik blijf wel van mening dat een menselijke werkgever dat allemaal niet doet he. En gewoon zoveel mogelijk zorgt dat hun huidige werknemers tevreden zijn en blijven (het is veel goedkoper werknemers te houden dan nieuwe aan te nemen en die weer te moeten opleiden en waarschijnlijk een hoger loon te betalen, enzovoort).

Dus ik zou het gewoon melden aan uw leidinggevende. Dan weet die ook de reden waarom ge het soms moeilijk hebt. In plaats van mss te denken "alee den indieaan heeft weer geen goesting zenne", wat veel erger is dan de echte reden he.
13/10/22 20:38
Ik heb mijn mentale zooi eerlijk op tafel gesmeten omdat het anders voor mij niet meer leefbaar was (autisme + ADHD). Na mijn diagnose heb ik het ook verteld. Het verzwijgen was geen optie.

Nadeel: niet iedereen heeft begrip of wil het begrijpen, en al helemaal niet als ze niks aan u zien of u ‘anders’ kennen (door o.a. keihard uw best te doen om niks te tonen). Voordeel: anderen willen dan weer net heel hard helpen en hun best doen. Hangt enorm af van persoon tot persoon. En ik moest niet meer doen alsof. Wat een verademing.

Jaren later kon ik specifieke hulp krijgen bij het zoeken naar een job. Dat ging via Emino. Ze helpen mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt door o.a. ASS, een fysieke handicap, NAH,…

Het is niet hetzelfde als wat gij hebt meegemaakt, maar in the end wel gelijkaardig. Ik ben er altijd open over. Kost me heel wat minder energie en stress. En als iemand daar problemen mee heeft, weet ik dat ook weer en weet ik genoeg.

Inderdaad eventueel enkel al zeggen tegen uw leidinggevende of een vertrouwenspersoon? Die hadden wij ook op het werk, en ik kon daar wel bij terecht.
14/10/22 08:57
quote door

Hoe lang werk je daar al?

Door het afschaffen van de "proefperiode" kunnen werkgevers u tot 6 maanden na indiensttreding zonder reden ontslagen (en iedereen maar juichen toen die proefperiode werd afgeschaft haha, in de praktijk heeft elk contract nu gewoon een impliciete proefperiode van 6 maand). Vanaf 6 maanden anciënniteit moet er een deftige aantoonbare reden gegeven worden in geval van controle (slechte evaluaties, of andere zaken waaruit aangetoond kan worden dat er "iets" scheelt). Niet iedere werkgever weet dat natuurlijk, dus soms zullen ze u na die 6 maanden ook nog zonder deftige reden ontslagen. Maar semi-overheid zou dat wel moeten weten, gok ik (al weet ge nooit).

Nu, regelmatig afwezig zijn van het werk is ook een "deftige reden" tot ontslag. Iedereen zegt altijd dat je niemand mag ontslagen voor medische redenen, en dat is ook zo, maar ge kunt er als werkgever wel een draai aan geven als "door de veelvuldige afwezigheden werd de goede werking van de dienst verstoord" en dan is dat (helaas) een "deftige" reden voor ontslag. Idem waarschijnlijk voor de verhoogde stress en andere problemen waar je door uw ex-tumor mee kampt :/

Dus mja, moeilijke situatie wel...


Mijn proefperiode zit er net op denk ik, of bijna op.
Ik ben amper ziek thuis in ieder geval, daar kunnen ze niet van klagen. Het is eigenlijk vooral dat ik zelf merk dat ik met mijn gezondheidstoestand moeite heb met het uitvoeren van mijn taken.
Ze hebben mij aangenomen om mee te draaien in de dienstverlening. En eerst viel het nog wel redelijk te doen omdat ik altijd mocht beginnen met boeken weg te zetten en daarna 2,5 uur onthaal doen ... maar sinds kort zetten ze me bijna elke dag op 5 uur aan één stuk op onthaal en dat is voor mij echt zwaar.
Maar ze hebben me wel daarvoor aangenomen vrees ik (ook al stond dat niet zo letterlijk in de vacature) en nog eens, ik weet dat ze me wettelijk gezien niet daarvoor opzij zouden mogen schuiven, maar het gebeurt.
En als ik aangeef wat ik aan de hand heb, dan vrees ik een beetje dat ze niets meer aan me gaan hebben. Misschien plaatsen me dan wel ergens anders binnen de gemeente. Maar of dat dan een goed ding is? ...
14/10/22 09:22
quote door

Ik heb mijn mentale zooi eerlijk op tafel gesmeten omdat het anders voor mij niet meer leefbaar was (autisme + ADHD). Na mijn diagnose heb ik het ook verteld. Het verzwijgen was geen optie.

Nadeel: niet iedereen heeft begrip of wil het begrijpen, en al helemaal niet als ze niks aan u zien of u ‘anders’ kennen (door o.a. keihard uw best te doen om niks te tonen). Voordeel: anderen willen dan weer net heel hard helpen en hun best doen. Hangt enorm af van persoon tot persoon. En ik moest niet meer doen alsof. Wat een verademing.

Jaren later kon ik specifieke hulp krijgen bij het zoeken naar een job. Dat ging via Emino. Ze helpen mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt door o.a. ASS, een fysieke handicap, NAH,…

Het is niet hetzelfde als wat gij hebt meegemaakt, maar in the end wel gelijkaardig. Ik ben er altijd open over. Kost me heel wat minder energie en stress. En als iemand daar problemen mee heeft, weet ik dat ook weer en weet ik genoeg.

Inderdaad eventueel enkel al zeggen tegen uw leidinggevende of een vertrouwenspersoon? Die hadden wij ook op het werk, en ik kon daar wel bij terecht.


Ik heb daar enorm veel respect voor dat je daar meteen voor uitkwam en ik voel me er ook niet goed bij om het te verzwijgen.
Aan mij zien de meeste mensen ook niks uiterlijks ... ik spreek wel moeilijk als ik echt heel moe ben en ik zie niet meer scherp dan.
Ik worstel in ieder geval al enkele maanden er mee dat de job me veel te veel energie kost en ik vrees dat dit mede te danken is aan het feit dat ik zoveel moet verzwijgen en dat ik onzeker word van het feit dat ik moeite heb om mee te zijn met alles.
Mijn leidinggevende zou echt niet lief voor me zijn vrees ik, en al zeker niet op lange termijn.
Maar een vertrouwenspersoon is misschien wel een idee voor de toekomst. Denk dat ik momenteel het risico even niet aan wil gaan. Ontslagen worden zou een kleine financiële ramp voor ons zijn hier.
14/10/22 14:13
Ik heb zelf mijn ADHD gedeeld met mijn eerste werkgever en verschillende kleine dingen die misgingen binnen onze samenwerking werden zo vaak naar mij geduwd want 'mijn ADHD zal de reden zijn'. Slechte ervaring.

In mijn huidig team heb ik het niet gedeeld met team of manager en ik ben hier eigenlijk wel heel blij om. Ik zou het wel overwegen te delen als het een grote barrière speelt waar zij de oplossing voor hebben, maar ik denk dat dat in mijn geval niet het geval is momenteel.
14/10/22 14:41
Niet helemaal te vergelijken, maar ik heb mijn diabetes altijd direct gedeeld... Maar bon ja ik moet geregeld naar het ziekenhuis, heb een pomp en sensor,... Het zou moeilijk te verbergen zijn. :p Ik snap wel dat ge u nu eerst zeker wilt voelen voor ge ermee naar buiten komt, maar op termijn denk ik dat het onleefbaar wordt om dat voor uzelf te blijven houden.
14/10/22 16:30
Eudaemonia
Ik ben ziek geworden terwijl ik al op mijn huidige job werkte (nu 8 jaar) en onder twee Andere diensthoofden werd er weinig rekening mee gehouden, terwijl het wel vaak impact heeft op mijn dagelijks functioneren. Mijn huidige diensthoofden zijn mijn vroegere directe collega’s en sinds burn out, scheiding en herval in ziekte is er nu wel heel veel begrip. Ik ben dan ook al 1,5 jaar in gedeeltelijke werkhervatting door het ziek uitvallen en is het voor mij al niet evident geweest om tijdens een burn-out te blijven halftijds werken en fysiek erbij ziek te zijn. Het doet me wel deugd dat ze begrip hebben en op slechte dagen kan ik dat ook gewoon zeggen en wordt er gekeken of er die dag aanpassing in werk mogelijk is. Dit doen ze ook voor andere collega’s die het nodig hebben btw. Dit is wel iets dat pas sinds de laatste 8 maanden aan de gang is. Dus misschien moet ik binnen nog eens 8 maanden terug spreken. Want dan zal ik waarschijnlijk terug normaal aan het werk moeten zijn en zal het te zien zijn of het begrip nog altijd hetzelfde is.

Erover kunnen praten met collega’s helpt mij wel echt. Ik kan dat deeltje ook niet wegtoveren van mezelf. En aangezien je veel uren spendeert op of aan je werk..


Edit: toen ik 2 jaar geleden solliciteerde vertelde ik het soms op voorhand (voor burn out nog wel) dat ik fysiek ziek ben en werd ik vlakaf gezegd dat ze daar Niet mee in zee willen gaan als werkgever om iemand aan te nemen. Ik begrijp dat uiteraard ergens ook, maar als iemand die wil werken en goed werkt indien de kans gegeven wordt, is dat wel kut om horen. Nu zei ik het de laatste keren niet meer op voorhand. Ben nu door de wijziging van koers in het huidig team wel niet meer geneigd ander werk te zoeken, dus voorlopig is eerlijkheid daarover niet meer aan de orde.
14/10/22 17:57
quote door

...ze me bijna elke dag op 5 uur aan één stuk op onthaal en dat is voor mij echt zwaar.


Maar het klinkt alsof het eigenlijk ook gewoon niet houdbaar is zoals het is? Zwijgen is geen oplossing, want gij voelt u daar niet goed bij en dan is de kans reëel dat ge ook binnenkort op uw grens botst, met nog een bijkomend risico dat ze zoiets gaan hebben van "maar.... waarom hebt ge niks gezegd, dit konden wij toch niet weten?"

.... maar iets zeggen is idd ook spannend, zeker als ge niet helemaal kunt inschatten hoe uw werkgever gaat reageren. Lastig!

Als ge het aan mij vraagt, denk ik dat op de lange termijn het niet echt een optie is om te blijven zwijgen en ik heb er wel hoop voor dat mensen u aangenaam kunnen verrassen als ge ze een kans geeft... Maar ik wou heel graag dat ik u dat kon beloven ipv aan vaag internetgiswerk te doen
14/10/22 18:06
StoicRebelRider
Ik ben, vandaag precies 11 jaar geleden, geopereerd voor teelbalkanker.
Chemo's, bestralingen of andere nabehandelingen heb ik niet nodig gehad, maar ik was vanaf die dag wel officieel kankerpatiënt voor de komende 5 jaar om te beginnen.
Ik moest dan ook om de paar maanden op controle om op te volgen of er toch geen uitzaaiingen zouden verschijnen, na 2 jaar nam die frequentie af.
Mijn toenmalige werkgever wist dat uiteraard, ik bleef ook vaak een dag thuis als die onderzoeken plaatsvonden.
Er is nooit sprake geweest om mij daarvoor te ontslaan. Er waren wel andere redenen waarom ik in feite niet meer om kon met mijn toenmalige directe baas en bepaalde collega's. Een jaar of 2 na die kankervaststelling ben ik toch gaan solliciteren.

Toen ik bij huidige werkgever in de laatste rondes van sollicitatie/aanwerving zat, kreeg ik ook een medische vragenlijst. Ik was al bang op voorhand voor zoiets, en ik heb erover gezwegen.
Als ik dan op onderzoek moest kon ik dat wel discreet regelen, ik ben namelijk sowieso vaak in de week thuis. (volcontinue systeem)

Na een tijdje begon ik het tegen bepaalde collega's toch te vertellen. Het bleef binnen de dienst.
Op een gegeven moment kreeg ik het toch te kwaad, flipte ik, kwam ik depressief en levensmoe uit de hoek, voor iets.
De coach besliste daarop om mij op gesprek te sturen bij iemand, ik denk ook een vertrouwenspersoon of zo. Ik haalde het aan in dat gesprek, ik was namelijk in paniek en onzeker omdat op een jaarlijkse controle iets gezien was dat verder moest onderzocht worden.
(Dat was meer dan 5 jaar na de eerste diagnose, dus ik was officieel genezen, maar ik laat toch nog jaarlijks een basic, niet al te schadelijk onderzoek doen, op aanraden van de uroloog. Datgene wat ze bij een echografie gezien hadden bleek een onschuldige cyste ergens in mijn lever, maar dat was niet direct duidelijk. Ik moest meer scans laten doen, en daar een tijdje op wachten, in die dagen en weken kreeg ik het te kwaad.)
Ik dacht alleszins dat ze het nu wel konden weten bij HR.

Bij het volgende bezoek aan de bedrijfsarts ben ik er over begonnen. Ik heb erbij gezegd dat ik het bij aanwerving verzwegen heb omdat ik het enerzijds genant vond, en anderzijds omdat ik vreesde dat dat op het laatste moment toch moeilijk zou liggen, en zo dus niet van werk zou kunnen veranderen.
Die dokter maakte daar eigenlijk geen probleem van, het wordt niet gezien als een probleem om de job te kunnen doen, en ik was niet de enige blijkbaar.
Ik denk dat ik het in het vervolg toch maar gewoon zeg.

Een andere keer dat ik er over gezwegen heb is bij het afsluiten van een lening om mijn huis te renoveren.

@indieaan specifiek: Wat gij hebt gehad, is nog een heel andere categorie.

Ik weet niet wat je op dit moment best doet, ik snap heel goed dat je bang bent om hiermee boven water te komen. Er komt misschien wel een tijd dat je niet anders kunt?
Ik heb eigenlijk geen goed beeld van de mentaliteit en verhouding werkgever en werknemer bij een gemeente.
15/10/22 14:39
quote door

Ik heb zelf mijn ADHD gedeeld met mijn eerste werkgever en verschillende kleine dingen die misgingen binnen onze samenwerking werden zo vaak naar mij geduwd want 'mijn ADHD zal de reden zijn'. Slechte ervaring.

In mijn huidig team heb ik het niet gedeeld met team of manager en ik ben hier eigenlijk wel heel blij om. Ik zou het wel overwegen te delen als het een grote barrière speelt waar zij de oplossing voor hebben, maar ik denk dat dat in mijn geval niet het geval is momenteel.


Ik denk dat ik het voorlopig ook best voor mezelf houd, zolang het dragelijk is.
Ergens steekt het gewoon heel hard dat ik sinds 2019 heel erg benadeeld wordt door werkgevers, terwijl ik er zelf niet voor gekozen heb. En ik ben echt niet het type dat bij de pakken blijft zitten en in een hoekje zit te klagen. Maar een beetje respect soms zou wel fijn zijn.