In 2019 werd er een hersentumor vastgesteld bij mij en deze werd succesvol verwijderd. De gevolgen zijn sindsdien wel dat ik een NAH-patiënt ben (eigenaar van een Niet Aangeboren Hersenletsel).
Dit zorgt voor verschillende gezondheidsklachten die het (werk)leven een beetje lastiger en minder leefbaar maken voor mij.
Omdat ik in het verleden al eens zonder reden ben ontslagen geweest, maar mijn werkgever wel op de hoogte was van mijn gezondheidstoestand, heb ik sindsdien besloten om dit altijd voor mezelf te houden. Gewoon omdat ik geen vertrouwen meer heb in werkgevers op dat gebied.
Omdat mijn job (aan het onthaal in de bibliotheek) vaak heel hectisch en stressvol is, ervaar ik ook dat ik constant op mijn limieten zit. Mijn spraak gaat vaak wat achteruit, ik ben echt uitgeput na enkele uren aan het onthaal en ervaar ik heel vaak hoofdpijn die er voor zorgt dat de dag erop zit voor mij. Dit ondanks dat ik maar part-time werk maar dit wel combineer met mijn illustratiewerk.
Door al die klachten en moeilijkheden wou ik soms zo hard dat ik er over kon praten met collega's en dat ze misschien ook een beetje begrip konden opbrengen voor sommige dingen. Maar ik vertrouw gewoon niemand en ik weet dat als ik het vertel aan de verkeerde collega, dat het niet lang zal duren vooraleer iedereen het weet. En ik weet dat een werkgever je wettelijk gezien niet mag ontslagen op basis van je gezondheidstoestand ... maar ze doen het toch hoor.
Mijn doel sinds kort is om gewoon mijn best te doen om hulpmiddelen/trucjes te vinden die mijn stress wat kunnen reduceren, zodat het me minder snel leegzuigt en voor hoofdpijnen gaat zorgen. Voorlopig blijf ik het ook gewoon geheim houden.
Een uitkering vragen naast mijn parttime werk is geen optie voor mij omdat ik nog steeds met het volle hart in bijberoep illustreer. En dit wil ik absoluut nooit kwijt.
Ik vroeg me af wat jullie idee hierover is?
Het is zo vreselijk moeilijk om er niet voor uit te kunnen komen wat er is gebeurd in 2019. Ik heb b.v. gisteren nog een verlofdag moeten inzetten omdat de raadpleging van mijn controlescan verzet was en ik mocht geen ziektedag hiervoor inzetten. (Heb toen ook niet over een controlescan gepraat, maar een 'doktersafspraak' Collega's vragen de volgende dag dan ook gewoon: 'hey, genoten van uw dagje verlof?' En dat is heel lief van hun om dat te vragen, maar het voelt gewoon zo fout om dit geheim te moeten houden ...